Kategoria: IT

Opublikowane w

Nie można połączyć się z usługami sieci Web – drukarki HP

Niektórym osobom, które mają wyszczególnione drukarki firmy Hewlett Packard z usługą ePrint, czyli drukowaniem, np. za pomocą wysyłania wiadomości email do drukarki z Internetu, może się pojawić problem z połączeniem się z usługami sieci Web. A co za tym idzie nie wydrukujemy nic z Internetu.

Od listopada 2020 certyfikat poszczególnych modeli mógł wygasnąć. Czy Twój model też się do nich zalicza, można sprawdzić na oficjalnej stronie HP:
https://support.hp.com/pl-pl/document/c05256366

Na nic więc próby resetowania ustawień drukarki i wielokrotne ponowne próby łączenia się z usługą. Niestety starsze modele drukarek nie akceptują aktualizacji firmware, czyli oprogramowania sprzętowego bezpośrednio na samym urządzeniu.

Na szczęście pozostałe usługi drukowania poprzez Ethernet, sieć bezprzewodową lub też USB wciąż pozostają aktywne.

Opublikowane w

Spring Tool Suite/JDK Update

Witam.

Po aktualizacji Zintegrowanego Środowiska Programistycznego STS z wersji 4.6-7 do 4.10, można natknąć się na problem, że przy wersji Javy 8 się nie uruchomi (wymagana co najmniej wersja 11).
Lub po prostu chcemy migrować do nowszej wersji Javy.

Co powinniśmy wtedy zrobić?
Przy systemie linuksowym – Ubuntu najpierw dodać repozytorium do systemu:

sudo add-apt-repository ppa:openjdk-r/ppa

Wykonać kolejne komendy w celu instalacji JDK:
sudo apt-get update

sudo apt install openjdk-11-jdk

Następnie zmienić obecną wersję na nową:
sudo update-alternatives –config javac

to samo zrobić też z JRE, czyli:
sudo update-alternatives –config java

Na koniec sprawdzamy, czy mamy ustawione wybrane przez nas wersje Javy:
java –version

javac –version

Jeszcze została konfiguracja JRE w STS:
Przechodzimy do Window->Preferences->Java->Installed JREs i dodajemy nowo zainstalowaną.

Opublikowane w

Dostępna tylko jedna mała rozdzielczość Ubuntu Nvidia

Witam.
Przedstawię pokrótce jak można poradzić sobie z tym problemem.

Skorzystamy przy szukaniu rozwiązania z programu xrandr.
Jest to prosty interfejs linii poleceń do zmian rozszerzeń ekranu.
Wywołajmy polecenie z linii komend terminala:

xrandr

Ujrzymy wówczas możliwość wyboru dostępnych rozdzielczości z konkretnego przedziału, lub po prostu tylko jedną możliwą.
Następnie wpiszmy:
xrandr –listproviders

Dostarczy Nam to listę dostawców do obsługi ekranu/grafiki.
Jeżeli “Providers number” jest równe 0, to prawdopodobnie brak sterowników do grafiki.

W celu dalszej solucji, dodajemy do repozytorium oprogramowania pakiety źródłowe, w celu przystosowania ich do użycia przez APT (systemu zarządzania pakietami):

sudo add-apt-repository ppa:graphics-drivers/ppa

Ze strony:
https://www.nvidia.com/en-us/drivers/unix/
możemy sprawdzić najnowszą dostępną wersję do Naszej dystrybucji.

Następnie instalujemy konkretny sterownik Nvidia:

sudo apt install nvidia-driver-[latest version number]

Jeszcze tylko komenda:
reboot

i po restarcie systemu powinno już wszystko być w porządku.

Opublikowane w

GIT w skrócie – rozproszony system kontroli wersji

Do samodzielnego, prostego zarządzania własnym repozytorium czasami wystarczą poniższe komendy:



git config user.name “Imię Nazwisko”

git config user.email imie@domena.pl

git init

git add file

git commit -m ‘komentarz’

git status

git push origin master

Określamy kolejno dane konfiguracyjne, inicjalizujemy repo, dodajemy jakieś pliki, zatwierdzamy komentarzem, możemy przejrzeć status (np. zmodyfikowany) i końcowa czynność dodanie do repo na konkretnej gałęzi.

A teraz trochę więcej szczegółów:

Git posiada trzy stany, w których mogą znajdować się pliki:
1) zmodyfikowany – plik został zmieniony, ale zmiany nie zostały wprowadzone do bazy danych
(zmodyfikowany – kolor czerwony)
2) śledzony – zmodyfikowany plik został przeznaczony do zatwierdzenia w bieżącej postaci w następnej operacji commit
(zmodyfikowany – kolor zielony)
3) zatwierdzony – dane zostały bezpiecznie zachowane w Twojej lokalnej bazie danych

Ze względu na te trzy stany, projekt GIT jest podzielony na trzy główne sekcje:
– katalog GIT (repository)
– katalog roboczy (working directory)
– przechowalnia (staging area)

– poczekalnia (tylko zmodyfikowany, nieśledzony) (git add)(potem git commit)
(coś pomiędzy katalogiem roboczym, a przechowalnią)



user@computer$ git diff – różnice między katalogiem roboczym a przechowalnią

user@computer$ git diff HEAD – różnice między katalogiem roboczym a repozytorium

user@computer$ git diff –staged – różnice między przechowalnią a repozytorium

 

katalog roboczy (tu modyfikujemy pliki, tworzymy nowe)
przechowalnia (tu śledzimy pliki, które czekają na umieszczenie w repozytorium)
repozytorium (tu przechowujemy zatwierdzone pliki)

 



user@computer$ git add . – dodanie do poczekalni zawartości całego bieżącego katalogu


user@computer$ git log -historia rewizji(dokonanych zmian w odwróconej chronologii)

user@computer$ git log –graph –decorate –pretty=oneline –abbrev-commit –all


user@computer$ git commit –amend -poprawa komentarza w ostatniej rewizji

user@computer$ git commit -a -pozwala ominąć poczekalnię i dodaje do repozytorium wszystkie zmienione pliki, które były śledzone (zatwierdzenie wprowadzonych zmian)


user@computer$ git branch -wypisuje gałęzie i zaznacza, w której aktualnie się znajdujemy

user@computer$ git branch newbranch -utworzenie nowej gałęzi

user@computer$ git checkout newbranch -przejście do podanej gałęzi

user@computer$ git merge newbranch -scalenie gałęzi newbranch z gałęzią master

user@computer$ git branch -d newbranch -usunięcie gałęzi newbranch

user@computer$ git checkout -b newbranch -utworzenie nowej gałęzi i przejście do niej


user@computer$ git stash -“ukrywanie” zmian wprowadzonych na danej gałęzi (umieszczenie zmian w schowku – nie chcemy ich jeszcze wrzucić do repozytorium)

user@computer$ git stash apply -pobranie danych ze schowka

user@computer$ git stash clear -wyczyszczenie niepotrzebnego już schowka
Opublikowane w

Akcja minimalizacji otwartego okna w panelu bocznym – Linux

Przedstawię pokrótce jak włączyć w Ubuntu 20.04 Focal Fossa w środowisku GNOME na panelu bocznym akcję minimalizacji otwartego okna lub przeglądu otwartych okien.

Pobranie aktualnej ustawionej wartości:

gsettings get org.gnome.shell.extensions.dash-to-dock click-action

 

Przywrócenie ustawień domyślnych:

gsettings reset org.gnome.shell.extensions.dash-to-dock click-action

 

Ustawienie na minimalizację lub przegląd otwartych okien:

gsettings set org.gnome.shell.extensions.dash-to-dock click-action ‘minimize-or-overview’

 

Otrzymanie wszystkich możliwych wartości, które mogą być ustawione:

gsettings range org.gnome.shell.extensions.dash-to-dock click-action

I tu można dowolnie próbować innych kombinacji, które najbardziej będą odpowiadać.

Opublikowane w

Montowanie zewnętrznego/dodatkowego dysku w Ubuntu 20.04 Focal Fossa

Często zdarza się, że pewne partycje, które trzeba montować ręcznie pod systemem Linux, klikajać w ich ikonę w menedżerze plików, Nautilusie nie zawsze mają chciane przez nas prawa dostępu, czyli np. zapis danych.
Najpierw przedstawię metodę automatycznego montowania tych partycji/dysków wraz ze startem systemu.
Niestety czasem ten sposób jest zawodny, gdyż często pojawiają się błędy systemu plików i urządzenie nie jest montowane, np. przy NTFS.

Automount z startem systemu:

Pobranie UUID konkretnego urządzenia: (można łatwo skopiować/wkleić w terminalu uuid poprzez kombinację [(SHIFT +CTRL +C)=kopiuj, (SHIFT +CTRL +V)=wklej]



ls -l /dev/disk/by-uuid/*

Edycja pliku systemowego do automontowania urządzeń:



mkdir /media/folder-montowania-urzadzenia

sudo nano /etc/fstab

W powyższym pliku zapisujemy sekwencję, rozdzieloną znakiem tabulacji:

UUID     /dev/nazwa-urzadzenia-w-linuksie/     /media/folder-montowania-urzadzenia     system-plikow,np.ntfs     defaults(ustawienia domyślne)     0     0

Krótkie wyjaśnienia:
Najpierw tworzymy folder do zamontowania dysku.
W pliku w jednej linii wprowadzamy dane.
I tu, zamiast defaults możemy, np. zastosować:
exec = wykonywanie plików
rw = tryb odczytu-zapisu
users = wszyscy użytkownicy
auto = tryb automatyczny
remount = ponowne montowanie
wpisujemy powyższe słowa kluczowe w miejscu defaults, po przecinku bez żadnych odstępów pomiędzy słowami
Ostatnie cyfry: 0 0, to:
dump – zazwyczaj zero
pass – używane przez program fsck, w której kolejności system plików jest sprawdzany. Wartość admina/roota jest 1. Swap/partycja wymiany nie musi być sprawdzana i jest równa zero. Inne systemy plików powinny mieć 2.

Montujemy wszystkie urządzenia ponownie:



mount -a

I powyższy sposób jest jak najbardziej prawidłowy, niestety jak wystąpią jakieś błędy zdarza się, że urządzenie zostanie zamontowane, np. tylko do odczytu, albo w ogóle.

 

Druga metoda, to stworzenie prostego skryptu w bashu:

#!/bin/bash 
#to jest komentarz

#odmontowywujemy urządzenie 
sudo umount /dev/nazwa-urzadzenia media/folder-montowania 

#montujemy 
sudo mount -o defaults,exec,rw,users,auto -t ntfs /dev/nazwa-urzadzenia media/folder-montowania 

#naprawiamy ewentualne błędy w systemie plików 
sudo ntfsfix /dev/nazwa-urzadzenia 

#przemontowywujemy ponownie 
sudo mount -o remount,defaults,exec,rw,users,auto -t ntfs /dev/nazwa-urzadzenia media/folder-montowania

Nie zapomnijmy o nadaniu praw wykonania do pliku:



chmod +x nasz-skrypt.sh

Jeszcze większym ułatwieniem jest stworzenie skrótu na pulpicie do skryptu (metoda działa pod Ubuntu 20.04):

Tworzymy plik na pulpicie z rozszerzeniem .desktop:

#!/usr/bin/env xdg-open
[Desktop Entry] 
Version=1.0 
Type=Application 
Terminal=true
Exec=/home/user/mount-disks.sh 
Name=Mount disks
Comment=Mount disks 
Icon=/home/user/Obrazy/hdd-mount.ico

Exec – ścieżka do naszego skryptu
Icon – ikona, jaką chcemy żeby się nam wyświetlała

Nie zapomnijmy jak poprzednio nadać prawa wykonania i jeszcze klikamy na pliku prawym przyciskiem myszy i wybieramy “Zezwól na uruchamianie”.

Teraz za pomocą drugiej metody, po uruchomieniu skryptu wpisujemy hasło root-a, sprawdzane i naprawiane są struktury plików i zamontowane powinny być nasze urządzenia dla wszystkich użytkowników z prawami wykonania, odczytu i zapisu.

Opublikowane w

Uruchomienie aplikacji Spring Boot na Heroku

Zgodnie z linkiem tworzymy szkielet Spring Boot. Na stronie Initializr dodajemy jako zależności “Spring Web”.
Możemy dodać jakąś nową klasę, żeby wyświetlała nam jakiś tekst, np. :

package com.example.demo;

import org.springframework.boot.SpringApplication;
import org.springframework.web.bind.annotation.RequestMapping;
import org.springframework.web.bind.annotation.RestController;

@RestController
public class Example {

@RequestMapping("/")
String hello(){
return "Witaj świecie!";
}

public static void main(String[] args){
SpringApplication.run(Example.class,args);
}
}

Standardowo odpalamy aplikację i powinien wyświetlić nam się żądany tekst.

Gdy mamy już zainstalowanego Git-a i Heroku logujemy się:

$heroku login

Następnie tworzymy lokalne repozytorium i dodajemy pliki:

git init
git add .
git commit -m "initial commit"

Tworzymy aplikację komendą:

$heroku create

A potem wrzucamy kod do zdalnego repozytorium:
$git push heroku master

I otwieramy za pomocą polecenia:
$heroku open